Η μητέρα του αδικοχαμένου Ζακ Κωστόπουλου προχώρησε σε ανάρτηση με αφορμή τα 40 χρόνια από τη γέννησή του και μοιράστηκε όσα θα ήθελε να πει στο παιδί της, αν δεν είχε χάσει τη ζωή του τον Σεπτέμβριο του 2018 στην Ομόνοια. Στην ανάρτηση περιγράφει πώς θα ήταν η ημέρα των 40ων γενεθλίων: οικογενειακές στιγμές, συναντήσεις με φίλους και τις καθημερινές εικόνες που στερήθηκε η οικογένεια. Αναφέρεται επίσης στην αίσθηση στέρησης και στην αιτία που, σύμφωνα με τη μητέρα, σταμάτησε πρόωρα τη ζωή του.
«Παιδί μου, ουράνιο παιδί μου, παντοτινά ξενιτεμένο μου παιδί,
Σήμερα θα γινόσουν 40 ετών. Ίσως να έβλεπες την πρώτη άσπρη τρίχα στα κατάμαυρα μαλλιά σου και να ένιωθες το χρόνο να βαραίνει τους ώμους σου. Η φλόγα της καρδιάς σου όμως θα ήταν το ίδιο ζωηρή και φεγγοβολά.
Σήμερα θα γινόσουν 40 ετών, και θα ήσουν μαζί μας, θα έπαιζες με την ανιψούλα σου και θα γελούσαμε με τις ατάκες και τα αστεία σου. Θα τρώγαμε όλοι μαζί και μετά θα έβγαινες για ποτό με τα αδέρφια και τους φίλους σου. Θα μάζευα τα ρούχα σου από το πάτωμα και θα σου μαγείρευα. Η καρδιά μου θα ήταν ολόκληρη και οι χαρές μου δεν θα ήταν πικρές.
Η ζωή του καθενός μας είναι ένα ρυάκι με γάργαρο νερό που ξεκινά από την πηγή και διασχίζοντας κακοτράχαλους και εύφορους τόπους καταλήγει στον απέραντο ωκεανό και ενώνεται με τα άλλα ρυάκια. Το ρυάκι της δικής σου ζωής στέρεψε νωρίς και δεν έφτασε ποτέ στον ωκεανό γιατί η κακία και η μισαλλοδοξια έφραξαν την πηγή της ζωής σου.
Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να υπάρχεις στον κόσμο που ονειρεύτηκες και πάλεψες για να φτιάξεις. Σε έναν κόσμο όπου θα είσαι ελεύθερος να εκφράζεσαι όπως θέλεις, να φοράς τα ρούχα που θέλεις και να αγαπάς όποιον εσύ θέλεις. Σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δίνουν και παίρνουν αγκαλιές, χαρά, καλοσυνη, και βιώνουν την αλήθεια και την παρηγοριά. Αυτός ο κόσμος σου αξίζει παιδί μου.
Rest in peace and in love.
Η μαμά»
Ηθική ανάλυση: Η πράξη της μητέρας είναι έκκληση σε κανόνες συμπεριφοράς που πρέπει να γίνουν καθήκον για όλους: σεβασμός του προσώπου ως αυτοσκοπού, απαγόρευση της βίας και της μισαλλοδοξίας, και συμπεριφορές που θα μπορούσαν να γενικευθούν χωρίς αντίφαση. Η κοινωνία οφείλει να ενεργεί με αρχές που μπορούν να γίνουν καθολικοί νόμοι — να προστατεύει τα δικαιώματα, να απαιτεί λογοδοσία και να προάγει την αξιοπρέπεια. Στην πράξη αυτό σημαίνει εκπαίδευση στην ανεκτικότητα, ενίσχυση των θεσμών δικαιοσύνης, προώθηση πολιτικών που μειώνουν τον αποκλεισμό και φροντίδα για το περιβάλλον και την κοινότητα, ώστε οι ανθρώπινες ζωές να έχουν την προοπτική και την ασφάλεια που όλες αξίζουν.