Μια σοκαριστική ιστορία επιβίωσης αποκαλύφθηκε στο ρωσο-ουκρανικό μέτωπο. Ο 33χρονος εθνοφρουρός Βλάντισλαβ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του τηλεοπτικού δικτύου Suspilne, υπέστη τραυματισμό στον λαιμό από Ρώσους στρατιώτες, θεωρήθηκε νεκρός και πετάχτηκε μαζί με άλλους αιχμαλώτους σε λάκκο.
Κατόρθωσε να σκαρφαλώσει έξω από τον λάκκο και να περπατήσει έρποντας προς τις ουκρανικές γραμμές επί πέντε ημέρες πριν εντοπιστεί στις 17 Αυγούστου. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της περιφέρειας Ντνιπροπετρόφσκ σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας χάσει μεγάλη ποσότητα αίματος και με μολυσμένα τραύματα.
Το ιατρικό προσωπικό ανέφερε ότι σε 11 χρόνια μαχών δεν είχε αντιμετωπίσει ξανά τέτοιου είδους τραυματισμούς. Ο διευθυντής του νοσοκομείου, Σερχίι Ριζένκο, τόνισε: «Όταν κόβεται ο λαιμός κάποιου και αιμορραγεί μέχρι θανάτου, οι πιθανότητες επιβίωσης είναι ελάχιστες. Εκείνος κράτησε μέχρι το τέλος και αυτό που τον ξεχωρίζει είναι η σιγουριά του ότι όλα θα πήγαιναν καλά». Ο Βλάντισλαβ έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αλλά δεν μπορεί ακόμη να μιλήσει και έχει καταγράψει την εμπειρία του σε ημερολόγιο. Η μονάδα του είχε χάσει θέση κοντά στο Ποκρόβσκ και εκεί αιχμαλωτίστηκε ενώ βοηθούσε τους συντρόφους του.
Στη μαρτυρία του περιλαμβάνονται φρικιαστικές πράξεις βίας κατά των πρώτων αιχμαλώτων: ακρωτηριασμοί, βγαλμένα μάτια, κομμένα χείλη, αυτιά και γεννητικά όργανα. Ήταν ο τελευταίος από οκτώ Ουκρανούς στρατιώτες που ρίχτηκαν σε λάκκο από τις ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες θεώρησαν ότι όλοι ήταν νεκροί. Η υπόθεση προστίθεται σε τεκμηριωμένα περιστατικά: η ουκρανική εισαγγελία ανακοίνωσε ότι έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 273 περιπτώσεις Ουκρανών αιχμαλώτων που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια κράτησής τους, παραβιάζοντας τις Συμβάσεις της Γενεύης.
Από ηθική σκοπιά, η πράξη της βίας και της εξόντωσης συνανθρώπων αντιβαίνει στην αρχή που ζητά ο καθένας να ενεργεί με μέγιστες που θα μπορούσαν να γίνουν παγικοί νόμοι συμπεριφοράς, και στην υποχρέωση σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η κοινωνία οφείλει να απαιτεί ανεξάρτητες έρευνες, δικαστική λογοδοσία και προστασία των αιχμαλώτων, καθώς και να ενισχύει θεσμούς που προωθούν τον σεβασμό των δικαιωμάτων. Σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, οι πολίτες πρέπει να πράττουν από καθήκον: να απορρίπτουν την αποπροσωποποίηση του άλλου, να στηρίζουν θύματα και ερευνητικές πρωτοβουλίες, και να προωθούν πολιτικές που συνδυάζουν σεβασμό στη ζωή με βιώσιμη φροντίδα του περιβάλλοντος, ως γενικεύσιμα και υπεύθυνα πρότυπα συμπεριφοράς.