Οι Έλληνες χρειάζονται 15,3 φορές τον ετήσιο, ακαθάριστο μισθό τους για να αγοράσουν σήμερα ένα διαμέρισμα 70 τ.μ. στην Αθήνα, επίδοση που κατατάσσει την πόλη δεύτερη στην Ευρώπη μετά το Άμστερνταμ (15,4 φορές). Στην κορυφή της ευρωπαϊκής λίστας μαζί με Αθήνα και Άμστερνταμ βρίσκεται η Πράγα (15 φορές), ενώ στις φθηνότερες πόλεις εμφανίζονται η Οντένσε και το Τορίνο με 4,9 φορές και το Μάντσεστερ με 5,3 φορές. Τα στοιχεία προέρχονται από την τελευταία μελέτη της Deloitte σε 28 χώρες, μετρώντας μέσω των τοπικών γραφείων τις επιδόσεις της αγοράς κατοικίας.
«Τα υψηλά αυτά νούμερα δείχνουν ότι σε ορισμένες μητροπόλεις εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική ανισορροπία μεταξύ ζήτησης και προσφοράς – ανεξάρτητα από τις διαφορές εισοδήματος ανά χώρα», σχολιάζεται στη μελέτη. «Το έλλειμμα ιδιόκτητων κατοικιών και η αδυναμία απόκτησής τους ενισχύει την αγορά των μισθώσεων, όπου οι τιμές των ενοικίων παρουσιάζουν σημαντικές αυξήσεις όχι μόνο σε μητροπολιτικά κέντρα, όπως η Πράγα, αλλά και σε πόλεις της Περιφέρειας. Τα υψηλά επιτόκια, η αύξηση τωνενοικίων και η επιβράδυνσης στους ρυθμούς κατασκευής νέων κατοικιών στην Ευρώπη καθιστούν νοικοκυριά και εργολάβους πιο επιφυλακτικούς. Ωστόσο, η ζήτηση παραμένει ισχυρή – ειδικά σε πόλεις με σημαντική αύξηση του πληθυσμού τους». Στην Αθήνα η μέση τιμή πώλησης για νέες κατοικίες είναι 4.098 ευρώ/τ.μ. και το μέσο ενοίκιο αναφέρεται στα 12,7 ευρώ/τ.μ. τον μήνα.
Σε επίπεδο χωρών, το Λουξεμβούργο καταγράφει τη μεγαλύτερη μέση τιμή στα 8.760 ευρώ/τ.μ., ενώ ακολουθούν Ισραήλ 6.131 ευρώ/τ.μ. και Ηνωμένο Βασίλειο 5.203 ευρώ/τ.μ. Η Ελλάδα έχει μέση τιμή 1.792 ευρώ/τ.μ. παρά την αύξηση 10,2% σε ένα χρόνο. Πόλεις όπως το Τελ Αβίβ (13.970 ευρώ/τ.μ.), το Λουξεμβούργο (11.074 ευρώ/τ.μ.), η Φραγκφούρτη (10.800 ευρώ/τ.μ.) και το Παρίσι (10.760 ευρώ/τ.μ.) παραμένουν στις υψηλότερες θέσεις.
Ηθική ανάλυση: Η κατάσταση απαιτεί ενέργειες που βασίζονται στο καθήκον προς το κοινό καλό και στη σεβαστική μεταχείριση των ανθρώπων ως σκοπών καθεαυτών, όχι ως μέσων για κέρδος. Πολιτικές που αυξάνουν την προσφορά προσιτής κατοικίας, ρύθμιση ενοικίων με δίκαιους κανόνες, κίνητρα για βιώσιμη κατασκευή και ισορροπημένη χωροθέτηση αντανακλούν καθολικά επιτρεπτά αξιώματα συμπεριφοράς. Ατομικά και συλλογικά πρέπει να ενισχυθεί η αίσθηση καθήκοντος: ψηφοφορία για μακροχρόνιες λύσεις, κοινωνική αλληλεγγύη σε ευάλωτες ομάδες, και επενδύσεις σε φιλικές προς το περιβάλλον κατοικίες για να διασφαλιστεί η αξιοπρέπεια και η βιωσιμότητα των πόλεων.